Page 38 - ROEMENIE MAGAZINE HERFST 2015

Doch genietend van de lekkernijen op de terrasjes en
wandelend door de stad, waar de straten open liggen
en links en rechts hard wordt gewerkt, gerenoveerd
en gebouwd, is er niets van dit woelige verleden te
merken. Tot plotseling deze zomer links en rechts in de
stad, vrijwel gelijktijdig, bewijsmateriaal van het Turks- bergen zijn. En wat zijn we tegenwoordig blij als we
Ottomaanse Rijk wordt geopenbaard.
Tijdens graaf- en renovatie werkzaamheden, zijn in de
afgelopen maanden op verschillende pleinen van de
stad ruïnes blootgelegd uit de tijd van dit welvarende
en beschaafde Ottomaanse Rijk. Een groot badhuis,
een Hamman, op de Piata Libertatii, een moskee bij
Piata SF-Gheorghe en nog enkele honderden graven.
Wat het zo interessant maakt zijn de berichten uit de
tijd van het Ottomaanse Rijk. Wij kennen Turkije nu
eigenlijk als een zogenaamd seculair land, waar de
islamitische invloed steeds sterker word. Toen was
het een economisch en handelsgericht wereldrijk.
Wat je deed en wat je geloofde, dat moest je zelf
maar weten, als je maar belastingen betaalde. Er was
hier in Timișoara koffie te krijg uit Jemen, waarbij wel
werd geklaagd over de prijs. Ik zou willen dat we nu
hier lekkere koffie hadden uit Jemen in plaats van een
Duitse slappe bak.
Verder is het uit de verslagen van die tijd wel duidelijk
dat het een hele andere streek was; “in de winter werd
38 Roemenië Magazine
er ’s nachts bij de stadspoort een meisje aangevallen
door een wolf en de kapitein Aga Ali redde haar.” Nu
leven er in de heuvels vlak buiten Timișoara nog wel
jakhalzen, maar die zie je nooit. Voor wolven moeten
we tegenwoordig echt een paar uur verderop in de
een wolf zien. Ja, er is veel veranderd.
Wat ook veranderd is, recentelijk, is de houding ten
opzichte van het verleden. Ik merk bij collega’s en uit
stukjes in de krant dat er een nieuwsgierigheid aan het
komen is naar het onbekende verzwegen verleden. En
er werd ook gehoopt dat deze archeologische vondsten
zichtbaar gehouden zouden worden, zodat zowel de
mensen uit de stad als ook toeristen konden zien wat
er hier in het verleden is geweest. Op dit moment lijkt
het erop dat we daar nog even op moeten wachten.
Onlangs was in de kranten te lezen dat er door geld-
gebrek geen goede oplossing gevonden kan worden.
Of enkele delen zouden worden verplaatst naar een
tentoonstellingsplek of het wordt met zand toegedekt
om in de toekomst op correcte wijze tentoonge-
steld te worden. We kunnen hopen dat Timișoara dit
keer een Italiaans voorbeeld gaat volgen en het zo
mooi zou oplossen als in Rome of Napels waar langs
de pleinen en terrasjes achter de hekken de ruines
zichtbaar liggen in het groen en een deel vormen van
de levende stad.